ابوالقاسم کرامتی - استاد، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
حامد عبدالمحمدی - کارشناس ارشد مهندسی سازه، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

در دهه اخیر، استفاده از ستون مرکب ساخته شده از نیمرخ فولادی که توسط بتن مسلح احاطه شده است، در سازه های متوسط و بلند مرتبه، افزایش چشم گیری یافته است. این نوع ستون مرکب دارای ظرفیت بار-تغییر مکان و سختی بزرگتری بوده و پوشش بتنی آن، می تواند نقش محافظ را برای فولاد در برابر آتش ایفا نماید. در آیین نامه های 14-318-ACI و 2010 LRFD-AISC دو روش متفاوت برای طراحی ستون مرکب استفاده شده است. محاسبه مقاومت مقطع بر اساس این دو آیین نامه، نتایج متفاوتی را بدست می دهد. آیین نامه 14-318-ACI برای طراحی ستون مرکب از ضوابط بکار رفته برای ستون بتن مسلح معمولی تبعیت می کند. در مقابل روابط آیین نامه 2010 LRFD-AISC براساس ضوابط ستون های فولادی ارایه شده است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تفاوت بین روابط ارایه شده توسط دو آیین نامه برای طراحی ستون مرکب و همچنین ارزیابی میزان دقت این روابط با مدل واقعی ستون می باشد. بنابراین، در این مقاله ابتدا روابط ارایه شده توسط دو آیین نامه مورد بررسی قرار می گیرد و سپس نتایج حاصل از این روابط برای چند نمونه ستون مرکب، با نتایج حاصل از آنالیز آنها در برنامه ANSYS و نتایج آزمایش های انجام شده توسط محققین مختلف، مقایسه می گردد.

ستون مرکب، بتن مسلح احاطه کننده ستون فولادی، خمش یک محوره، شکل پذیری