فرهنگ عامه در ایران با تاکید بر فرهنگ موسیقی اقوام ایرانی
Publish place: Global Conference on Iran and World New Researches in Psychology and Educational Sciences, Law and Social Sciences
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 435
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PESLSCONF01_034
تاریخ نمایه سازی:
Abstract:
امروزه نگاهی که از سوی رسانهها، سازمان میراث فرهنگی و حتی بسیاری از مردمشناسان و فرهنگشناسان ما ترویج میشود نگاه زینتی وتفریحی به سنت است. نگاهی زیبایی شناسانه که مبتنی بر معرفی آداب عروسی و عزای اقوام مختلف، بازیهای محلی، جشنهای بومی والبته خرافه هاست. نگاهی که مراجعه به سنت را نوعی سرگرمی میداند؛ مثل شرکت در یک کارناوال یا مشاهده یک مرکز خرید و دربهترین حالت مراجعه به فرهنگ و میراث تمدنی با نگاه موزه ای و برای کسب معلومات عمومی درباره لباسها و خوراکهای اقوام گوناگون.این نگاه به سنت اگرچه بد نیست اما نوعی تصور را در پس خود ترویج میکند که سنت امری تمامشده و مربوط به گذشته است که به دردزندگی امروز ما نمیخورد. آشنایی با لباسی که هرگز آن را نخواهیم پوشید و خرافاتی که به آنان پوزخند خواهیم زد. این نگاه به سنت،صرفا یک بازی احساسی و میلی نوستالژیک به گذشتهای است که از دست رفته و هر طور شده باید حفظش کرد. اما نگاه اندیشورزانه بهسنت، به دنبال بهرهگیری از آن، فرهنگ و تمدن ایرانی به عنوان پلی برای آینده است؛ به عقیده ما این نوع نگاه به درد توسعه یا به تعبیردقیقتر پیشرفت امروزی و آینده ما میخورد. اگر ما بخواهیم اصلی مبتنی بر فولکلور را توصیف و تحلیل کنیم، می بایست از بنیاد، ریشه ها را بررسی کنیم. در جامعه شناسی فرهنگی، اصلی هست مبنی بر این که فرهنگ کلان تشکیل شده از فرهنگ های کوچک تر و بومی واگر بخواهیم فرهنگ کلان را قوی تر جلوه دهیم باید فرهنگ های کوچکتر و بومی را تقویت کنیم.
Keywords:
Authors
الهه غریب زاده
مدرس دانشگاه و پژوهشگر تاریخ ، میراث فرهنگی و زبان های باستانی