بررسی نقش مدیریت سرمایه منابع انسانی در توسعه پایدار با محوریت مسیت سازمانی (مطالعه موردی شهرداری ساوه)

در عصر اقتصاد مبتنی بر دانش و در پی تغییرات وسیع و رشد اقتصادی- اجتماعی جامعه، به منظور خلق و افزایش ارزش سازمانی و موفقیت سازمان ها در ابعاد مختلف منابع مالی و مادی- اجتماعی منوط به دست یابی به سرمایه های نامحسوسی است که به کمک آنها می توان به برتری رقابتی پایدار رسید و این موفقیت مستلزم توانایی سازمان و در گرو مدیریت منابع سازمان می باشد. در محیط راهبردی جدید، سازمان هایی پیشرفت خواهند کرد که خود را سازمانی یادگیرنده بدانند که هدفش بهبود مداوم سرمایه فکری است مزیت سازمانی پایدار ، زیرا سازمانی که قادر به افزایش سرمایه فکری خود نباشد، قادر به بقا نیست. این در حالی است که مدیریت سرمایه فکری به مدیران سازمان ها اجازه خلق، پرورش، کنترل و حفظ یک منبع مستحکم مزیت رقابتی را می دهد. مقاله حاضر چیستی و چگونگی مدیریت سرمایه فکری را در شهرداری ساوه بعنوان یک سازمان خاص بررسی کرده است. روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی و جامعه آماری بر اساس این تحقیق کارشناسان ارشد شهرداری و مدیران سازمان و شرکت های پیمانکاری وابسته مورد مطالعه بودند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در سازمان ها و شرکت های بررسی شده بین سرمایه اجتماعی و سرمایه فکری شان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. به عبارت واضح تر، با افزایش سرمایه اجتماعی، سرمایه فکری شان در ابعاد انسانی، ساختاری و رابطه ای افزایش می یابد.

Keywords:

سرمایه فکری , سرمایه انسانی , سرمایه ساختاری مزیت سازمانی پایدار , مدیریت سرمایه فکری