حاکمیت شرکتی و تاثیر آن بر کیفیت گزارشگری مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

با توجه به این امر که چرخه عمر شرکت ها منجر به تغییرات در ماهیت سازوکارهای راهبری آنها می شود، این تغییرات می تواند موجب تغییر در کیفیت گزارشگری مالی شرکت ها نیز شود از این رو پژوهش حاضر بر آن است تا به بررسی ارتباط بین سازوکارهای حاکمیت شرکتی و کیفیت گزارشگری مالی در چرخه عمر شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بپردازد. این پژوهش از نظر نتیجه اجرا کاربردی، از بعد فرآیند اجرا کمی ، از نظر بعد زمانی طولی و از نظر هدف پژوهش تحلیلی به روش همبستگی می باشد. برای دستیابی به اهداف پژوهش تعداد (79) شرکت با روش غربال گری به عنوان نمونه پژوهش در دوره زمانی 5 ساله از 1389 تا 1393 انتخاب شده است. برای اندازه گیری میزان کیفیت گزارشگری مالی از مدلهای دیچو و دچو (2002)،کوتاری (2005) و مک نیکلر و استابن (2008) استفاده شده است و همچنین طبق الگوی پارک و چن (2000) به مراحل رشد، بلوغ و افول تقسیم شدند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که درصد مالکیت سرمایه گذاران نهادی و اندازه موسسه حسابرسی در مرحله رشد با کیفیت گزارشگری مالی دارای رابطه مثبت و معنی دار بوده ولی در مراحل بلوغ و افول فاقد ارتباط معنی دار می باشند. درصد مالکیت اعضای هیات مدیره در مرحله بلوغ دارای رابطه منفی و معنی دار با کیفیت گزارشگری مالی بوده ولی در مراحل رشد و افول فاقد ارتباط معنی دار می باشد و بین نسبت اعضای غیر موظف و کیفیت گزارشگری مالی در تمام مراحل چرخه عمر شرکت رابطه معنی داری وجود ندارد.

Keywords:

حاکمیت شرکتی , کیفیت گزارشگری مالی , سرمایه گذاران نهادی , اندازه موسسه حسابرسی مستقل , اندازه هیات مدیره