محمد سراجی - کارشناس ارشد حسابداری و مدرس دانشگاه پیام نور

چنانچه نوع استراتژی مدیریت دارایی های جاری و بدهی های جاری در موقعیتی معین به گونه ای مناسب انتخاب شود. امکان دستیابی به بهترین استراتژی مدیریت سرمایه در گردش فراهم خواهد شد. بررسی، کنترل و برنامه ریزی درباره اقلام سرمایه در گردش به منظور انتخاب بهتری راهبرد در مدیریت آن بایستی منجر به افزایش بازدهی، توان نقدینگی، توان پرداخت بدهی و تداوم فعالیت واحد انتفاعی و بهبود ساختار سرمایه گردد. ماهیت رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و سودآوری به راهبرد شرکت بستگی دارد. شرکت می تواند راهبرد تهاجمی، محافظه کارانه یا میانه پی گیرد که می توانید تاثیر بسزایی را بر ساختار سرمایه داشته باشد. پژوهش حاضر نیز بر اساس روشی تحلیلی-توصیفی به ارزیابی نقش محافظه کار حسابداری بر ساختار سرمایه در شرکت پرداخته است که نتایج بیانگر آن است که ساختار سرمایه به عنوان مهمترین پارامتر موثر بر ارزش گذاری شرکت ها و برای جهت گیری آنان در بازارهای سرمایه مطرح گردیده است. نتایج حاکی از وجود رابطه معکوس و معنی داری بی محافظه کاری (نسبت ارزش بازار به دفتری) با ساختار سرمایه و همچنین عدم وجود رابطه محافظه کاری (مبتنی بر اقلام تعهدی غیر عملیاتی) با ساختار سرمایه می باشد.

محافظه کاری، حسابداری، ساختار سرمایه، شرکت