از زمان های قدیم و با شکل گیری شهرها همواره سوانح امری تهدید کننده برای شهرها و جوامع بشری به حساب آمده و باعث بروز خسارت های جبران ناپذیری شده است. با گذشت زمان، به منظور کاهش انواع خسارت های ناشی از وقوع سوانح، نظریه هایی در خصوص مدیریت بحران مطرح گردید. مدیریت بحران به معنای رفع یا کاهش تاثیرات و تبعات مخاطرات طبیعی ومصنوع می باشد. هدف از این تحقیق بررسی جایگاه مدیریت بحران در نظام مدیریت شهری می باشد. باتوجه به قرارگیری شهر بویین زهرا بر کمربند زلزله و تجربه بروز خسارت های جبران ناپذیر ناشی از زلزله سال ۱۳۴۱ این شهر به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شده است. سوال تحقیق عبارت است از این که جایگاه مدیریت بحران در نظام مدیریت شهری چگونه است. روش تحقیق به صورت توصیفی وتحلیلی بوده به این صورت که پس از انجام مطالعات نظری در خصوص مبانی و اصولو معیارهای مدیریت بحران و استخراج معیارهای مربوطه، پرسشنامه ای طراحی گردید. این پرسشنامه برای سنجش معیارهای مطرح در مدیریت بحران و جایگاه آن در نظام مدیریت شهری نمونه مورد مطالعه می باشد. این پرسشنامه توسط مدیران،مسیولان و کارشناسان شهر تکمیل گردید و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج تحقیق مشخص شد که مدیریت بحران در نظام مدیریت شهری شهر بویین زهرا فاقد نقش و جایگاه می باشد در زمینه مراحل چهارگانه مدیریت بحران درنظام مدیریت شهری این شهر اقدام موثری انجام نشده به گونه ای که تا کنون در این شهر ستاد مدیریت بحران در شهر بوجود نیامده، در جریان ساخت و سازهای و فعالیتهای عمرانی این شهر به ملاحظات زلزله خیزی منطقه و تامین مقاومت ساختمان هاتوجه نشده است. همچنین در ساختارشهر، بافت آن، کاربری زمین های شهر، تراکم های شهری، تاسیسات وزیرساخت های شهری و شبکه ارتباطی به مقوله مدیریت بحران توجه نشده است.