حسین درویش - کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس

افزایش جمعیت و به ویژه تکنولوژی و عدم تناسب آن با محیط زیست، موجب تغییرات وسیع و بر هم خوردن شرایط طبیعی در بسیاری ازنقاط جهان شده است. آثار سوء تکنولوژی مدرن بر روی محیط زیست نوعی آگاهی نو نسبت به مسایل زیست محیطی در مردم به وجودآورد. با نگاهی به عکسهای هوای و توسعه روز افزون مسکن مشخص میشود، طبیعت تا زمانی قادر است نیازهای انسان را برآورد نماید کهمصرف انسانی در راستای ظرفیت قابل تحمل زمین و ظرفیت احیا کنندگی بیوسفر باشد. رد پای اکولوژیک برابر است با تقاضا برای تولیدات بیولوژیکی یعنی بیوماس یا تولیدات زیستی که برای تولید آنها نیازمند زمین هستیم، بنابراین ردپای اکولوژیک نشان دهنده اکوسیستم های آبیو خشکی مورد نیاز انسانهاست. با توجه به عنوان پژوهش نویسنده ضمن تبیین مفاهیم ردپای اکولوژیکی و توسعه پایدار و طراحی اکولوژیکو بیوفیلیک، سعی بر آن دارد، به بررسی ردپای اکولوژیکی و راهکارهای کاهش آن با کاربست رویکرد اکولوژیک خواهد بپردازد. در نهایتاین مقاله نشان می دهد که امروزه از یک طرف، انسانها به بهای کاهش ظرفیت حمایت زمین از نسلهای آینده، از سرمایه طبیعی استفاده میکنند، و از طرف دیگر، مصرف انسانی و تولید زباله فراتر از ظرفیت ایجاد منابع جدید و جذب زباله توسط کره زمین است. در نتیجه این مصرف بیش از حد، اقتصاد انسانی باعث از بین رفتن سرمایه طبیعی کره زمین شده است. و در انتها به بیان نظریات و پیشنهادات اندیشمندان در ارایه راهکار می پردازد.

ردپای اکولوژیکی، مسکن، توسعه پایدار