فرامرز سهرابی - استاد روان شناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، گروه بالینی
عبادالله ابدال پوری چشمه کبود - کارشناس ارشد، رشته روانشناسی، گرایش عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد

پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت شادکامی، هوش معنوی و هوش هیجانی در دانش آموزان پسر مقطع سال اولدبیرستان شهرستان شهریار صورت گرفت. تحقیق حاضر از نظر هدف؛ کاربردی و روش تحقیق از نوع توصیفی - پیمایشیاست، از نظر بعد زمانی، تحقیقی مقطعی و از نظر نوع داده ها، تحقیق کمی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه یدانش آموزان پسر مقطع سال اول دبیرستان شهرستان شهریار به تعداد 3300 نفر تشکیل می دهند که در سال تحصیلی93-94 مشغول به تحصیل بودند. همچنین با در نظر گرفتن اینکه تعداد نمونه جهت آزمون مدل به حد کفایت برسد و باتوجه به محدودیت در اجرای پرسشنامه ها در این پژوهش حجم نمونه تعداد 270 نفر دانش آموز در نظر گرفته شد که بااستفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل سه پرسشنامهشادکامی آکسفورد (آرجیل و همکاران 2001)، هوش معنوی (خدایاری فرد و همکاران، 1393) و هوش هیجانی (بار آن1980) بود. به طور کلی در پژوهش حاضر، روایی پرسشنامه ها از طریق بررسی روایی ظاهری و با استناد به دیدگاه هایصاحب نظران مورد تایید قرار گرفت. همچنین جهت بررسی پایایی پرسشنامه ها به ضریب آلفای کرونباخ استناد گردید کهضریب آلفای کرونباخ سه پرسشنامه شادکامی (0/83)، هوش هیجانی (0/82) و هوش معنوی (0/86) مورد تایید بود. نهایتا جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای و تحلیل واریانس یکراهه استفاده گردید. نتایج نشان داد کهوضعیت شادکامی، هوش هیجانی و هوش معنوی در سطح بالاتر از متوسط بود. سایر نتایج نشان داد که در گروه سنی 15سال به نسبت گروه سنی 16 و 17 ساله دانش آموزان، شادکامی وضعیت بهتری را نشان داد ولی در رابطه با متغیرهایهوش هیجانی و هوش معنوی بین گروه های سنی دانش آموزان اختلاف معنی داری یافت نشد.

شادکامی، هوش هیجانی، هوش معنوی، دانش آموزان