فاطمه طوفانی - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه تبریز
اعظم آذرافروز - کارشناسی ارشد مامایی-بهداشت مادر و کودک، دانشگاه شیراز، مرکز بهورزی شیراز

فراگیری و استفاده از مهارت های زندگی زناشویی از عوامل مهم افزایش رضایت زناشویی در میان زوجین می باشد.هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی زناشویی بر کاهش تعارضات زناشویی در زوجین ناسازگارشهر رشت می باشد. روش پژوهش حاضر، آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه پژوهشحاضر شامل کلیه زوجینی می باشد که دارای ناسازگاری زناشویی می باشند. جهت جمع آوری نمونه ها، ابتدا با استفاده از، شیوه نمونه گیری در دسترس، در سطح شهر اطلاع رسانی شد و پس از ثبت نام زوجین واجد شرایط در سال 1395جمع آوری شدند همچنین از بین کلیه زوجینی که به مراکز بهداشت روان شهر رشت به علت ناسازگاری زناشویی مراجعهنموده اند تعدادی انتخاب کردید که در نهایت از این میان 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره قرارگرفتند و در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه تعارضات زناشویی و مقیاس صمیمیت پاسخ دادند. گروهآموزش مهارت های ارتباطی را به مدت 10 جلسه 1/5 ساعته مورد آموزش مهارتهای ارتباطی دریافت نمودند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون کوواریانس و نرم افزار SPSS تحلیل شدند. تحلیل داده ها نشان داد که بین گروه کنترلو آزمایش در مرحله پس آزمون در تعارضات و صمیمیت زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد. بدین ترتیب می توان نتیجهگرفت که آموزش مهارت های زندگی زناشویی بر کاهش تعارضات زناشویی و صمیمیت در زوجین ناسازگار تاثیر دارد.

تعارضات زناشویی، صمیمیت، رشت، SPSS، مهارت های زندگی، زوجین ناسازگار