مژگان عارفی - دکترای تخصصی روانشناسی تربیتی، استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان
مریم آذرافروز - کارشناسی ارشد مامایی-بهداشت مادر و کودک، دانشگاه شیراز، مرکز بهورزی شیراز
فاطمه طوفانی - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه تبریز

خانواده بعنوان یک سیستم اجتماعی که مستقیما با یک زندگی زناشویی و ویژگی های مربوط به آن در ارتباط است،شامل گروهی از افراد می باشد که از طریق ازدواج، تولید مثل و پرورش فرزندان باهم زندگی میکنند. این سیستم و سازماناجتماعی در طور تاریخ، نقش حیاتی برای رشد و پیشرفت و اجتماعی شدن نوع انسان ایفا کرده است. فراگیری و استفادهاز مهارت های زندگی زناشویی از عوامل مهم افزایش رضایت زناشویی در میان زوجین می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسیاثربخشی آموزش مهارت های زندگی زناشویی بر کاهش تعارضات زناشویی و بی ثباتی ازدواج-احتمال طلاق در زوجینناسازگار شهر رشت می باشد. روش پژوهش حاضر، آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعهپژوهش حاضر شامل کلیه زوجینی می باشد که دارای ناسازگاری زناشویی می باشند. جهت جمع آوری نمونه ها، ابتدا بااستفاده از شیوه نمونه گیری در دسترس، در سطح شهر اطلاع رسانی شد و پس از ثبت نام زوجین واجد شرایط در سال1395 ، جمع آوری شدند همچنین از بین کلیه زوجینی که به مراکز بهداشت روان شهر رشت به علت ناسازگاری زناشوییمراجعه نموده اند تعدادی انتخاب کردید که در نهایت از این میان 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفرهقرار گرفتند و در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه تعارضات زناشویی و شاخص بی ثباتی ازدواج-احتمالطلاق پاسخ دادند. گروه آموزش مهارت های ارتباطی را به مدت 10 جلسه 1/5 ساعته مورد آموزش مهارتهای ارتباطی دریافت نمودند. دادههای جمع آوری شده با استفاده از آزمون کوواریانس و نرم افزار SPSS تحلیل شدند. تحلیل داده هانشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش در مرحله پس آزمون در تعارضات زناشویی و بی ثباتی ازدواج-احتمال طلاق تفاوتمعناداری وجود دارد. بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های زندگی زناشویی بر کاهش تعارضات زناشوییو بی ثباتی ازدواج-احتمال طلاق در زوجین ناسازگار تاثیر دارد.

تعارضات زناشویی، بی ثباتی ازدواج، احتمال طلاق ، رشت، SPSS، مهارت های زندگی، زوجین ناسازگار