برآورد سطح ایستابی آب های زیرزمینی حوزه آبخیز الشتر با استفاده از روش های کریجینگ و معکوس فاصله وزنی

آب های زیرزمینی یکی از مهمترین منابع آبی در ایران هستند و بخش مهمی از آب مورد نیاز کشاورزی و مصارف شهری از منابع آب زیرزمینی تامین می شود. برای مدیریت بهینه آب های زیرزمینی ضرورت دارد که اطلاعات کافی از مجموعه ویژگی های کمی و کیفی آبخوان مورد مطالعه جمع آوری شود. در این مطالعه به ارزیابی روش های درونیابی در تعیین سطح ایستابی آب های زیرزمینی در ماه های اردیبهشت و آبان حوزه آبخیز الشتر، استان لرستان پرداخته میشود. برای این منظور از تعداد 18 چاه پیزومتری استفاده شد. ابتدا سطح ایستابی هر چاه در ماه های اردیبهشت و آبان تعیین شد، سپس روش های کریجینگ و IDW برای درونیابی به صورت مجزا در ماه های موردمطالعه، اجرا شدند. سپس مقدار خطای هر روش با استفاده از معیار RMSE مشخص شد. نتایج ارزیابی نشان داد؛ برای تهیه نقشه توزیعی سطح ایستابی آب زیرزمینی در هردو ماه های آبان و اردیبهشت، روش IDW نسبت به روش کریجینگ دارای کارایی مناسبتری در حوزه آبخیز الشتر میباشد.

Keywords:

آب زیرزمینی , چاه , درونیابی , لرستان , IDW