بررسی اثرات تغییرات هیدرولوژیکی حوضه کارون در طرح های انتقال آب بین حوضه ای (مطالعه موردی: طرح های بهشت آباد و سولگان)

در این مقاله وضعیت پتانسیل منابع آب حوضه های مبدا دو طرح انتقال آب بین حوضه ای بهشت آباد و سولگان از طریق حذف روند با استفاده از روش شیب خط روند مورد بررسی قرار گرفت و بر این اساس میزان تخصیص آب این طرح ها با پتانسیل واقعی منابع آب حوضه های مبدا مقایسه گردید. نتایج نشان داد پتانسیل آبدهی حوضه بهشت آباد-کوهرنگ بدلیل خشکسالی ها و اثرات تغییر اقلیم 39 درصد نسبت به شرایط حاکم در 35 سال گذشته کاهش یافته و این رقم برای حوضه ونک (در طرح انتقال آب سولگان) معادل 41 درصد بدست آمد. براین اساس و با لحاظ اثرات برداشت ها و طرح های توسعه منابع آب درون حوضه های مذکور، مشخص گردید در حوضه بهشت آباد-کوهرنگ تنها 180 میلیون مترمکعب و در حوضه سولگان-ونک، تنها 31 میلیون مترمکعب آب مازاد برای انتقال به استان های فلات مرکزی ایران وجود دارد. این در حالیست که تخصیص ابلاغی در این دو طرح به ترتیب 580 و 200 میلیون مترمکعب است که اختلاف چشمگیر با پتانسیل واقعی آبدهی حوضه های مبدا دارد. بنابراین تجدید نظر کلی در ظرفیت این طرح ها با توجه به تغییرات هیدرولوژیکی حوضه آبریز امری ضروری و اجتناب ناپذیر است.

Keywords:

تغییرات هیدرولوژیکی , انتقال آب , بهشت آباد , سولگان , حوضه کارون