باز زنده سازی دانش بومی استفاده از سطوح آبگیرباران در جزایر اقماری کیش( کیش، هندورابی، فارور) راهکاری جهت توسعه منابع زیست محیطی و تامین آب در جزیره فارور

جزایر کیش فارور هندورابی از دیدگاه اقلیمی در ردیف نواحی خیلی خشک ایران به شمار می رود. با توجه به برنامه های توسعه جرایز اقماری کیش از جمله فارور و نبود هیچ گونه منابع آب و تاسیسات می توان با توسعه دانش بومی استحصال آب باران به عنوان گزینه پایدار جهت تامین آب وتوسعه در خور در این جزیره پرداخت. ازخصوصیات اقلیمی این جزایر بارندگی با پراکنش نامنظم و عمدتا به صورت رگباری می باشد. در همین مناطق شاهد رواناب و سیلاب های فراوانی هستیم که هر ساله از دسترس خارج شده و به خلیج فارس می ریزد. به عنوان یک راه حل در دهه های اخیر، توجه دنیا به سمت روزآمد نمودن بعضی روش های سنتی استحصال آب که علاوه برساده و ارزان قیمت بودن، قابل اطمینان نیز هستند، جلب شده است. استحصال باران شاخص ترین تکنیک های مدیریت بهره برداری از باران برای احیای اراضی بیابانی به منظور توسعه فضای سبز و نخیلات، احیا جنگل ها و تولید علوفه برای حیات وحش می باشد. این مقاله با جمع آوری مستندات و تجربیات و دانش بومی استحصال باران به عنوان گزینه ای جهت توسعه و ایجاد پوشش گیاهی و تامین آب برای حیات وحش این جزیره پرداخته همچنین برای اولین بار بند سنگ ملاتی تاریخی هندورابی شناسایی شده است.