بررسی الگوهای عملی جهت طراحی مسکن انعطاف پذیر در مقیاس خرد

فضاهای مسکونی، یکی از مهمترین فضاها در تمام دنیا محسوب می شوند چرا که هر فرد در طول دوران زندگی خود بخش بیشتری را در این فضامی گذراند. توجه به طراحی این فضا، چه از لحاظ کالبد فیزیکی آن و چه تاثیر روانی فضاهای ایجاد شده، دغدغه همه معماران است. معماریپایدار در برخورد با پایداری کالبدی عملکردی مسکن بر این نظر اسم که خانه باید قابلیت آن را داشته باشد که با تغییر شرایط ساکنان، باکمترین هزینه و کوتاه ترین زمان با شرایک جدید منطبق شود و دامنه وسیع تری از نیازهای گوناگون ساکنان را پاسخگو باشد. طراحی با رویکردانعطاف پذیری فضا یکی از اصول مهم در معماری پایدار است که در صورت مطالعه عمیق می تواند به تدوین اصول طراحی مسکن امروز کمکنماید. در تحقیق فوق هدف بررسی و جست و جوی روابطی منطقی میان فضاهای داخلی در واحد های مسکونی و ارایه راهکارهای عملی درجهت انعطاف پذیری مسکن در مقیاس جزیی است به طوری که نیازهای مختلف کاربران را در هر بازه زمانی، تا حد ممکن برطرف نموده و بهخلق محیطی انعطاف پذیر در جهت بهبود کیفیت فضا دست زد. روش جمع آوری اطلاعات نیز برآیندی از روش گردآوری کتابخانه های و بررسیمطالعات موردی می باشد. استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی موجب می شود بتوان پیشنهادهای قابل قبولی برای هدایت فرآیند طراحی معماری در اختیار طراحان قرار داد. امید است با ارایه نظرات سازنده در این زمینه بتوانیم گامی مهم در جهت بهبود و ارتقاء کیفیت مسکن درکشور عزیزمان برداریم.

Keywords:

مسکن , انعطاف پذیری , پایداری , کیفیت فضا , مقیاس خرد