مولفه های موثر بر طراحی مرکز توانبخشی معلولین در راستای ارتقاء تعاملات اجتماعی بهره بران

تعامل اجتماعی به معنای امکان ارتباط اجتماعی با سایرین است که یکی از مهمترین نیازهای زندگی هر فرد محسوب می شود چراکهبرقراری ارتباط و ایجاد تعامل اجتماعی در هر فضا علاوه بر تامین نیازهای فرد منجر به افزایش کیفیت زندگی وی می گردد. معلولینبه عنوان بخشی از شهروندان جامعه، نیازمند تعاملات اجتماعی هستند که به دلیل شرایط خاص فیزیکی و همچنین عدم توجه کافیبه آنها، فرصت های کمتری برای استفاده از امکانات جامعه را دارند که این امر منجر به انزوا و عدم ایجاد تعامل اجتماعی آنان با سایرافراد جامعه خواهد شد. بر این اساس مراکز توانبخشی به عنوان مکانهایی برای آماده سازی این افراد جهت حضور در جامعه می توانندنقش مهمی در جلوگیری از انزوای این افراد ایجاد کنند. لذا این پژوهش سعی دارد تا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به بازشناسیاصول مفهومی مولفه های کیفی موثر بر تعاملات اجتماعی در مراکز درمانی و توانبخشی معلولین بپردازد؛ و مفاهیم هر یک را بازخوانیکند. سه مولفه ی کالبدی (دسترسی، راحتی فیزیکی، آسایش، انعطاف پذیری)، ادراکی (احساس امنیت، آسایش روانی، حس راحتی،زیبایی بصری، غنای حسی، سرزندگی) و فعالیتی (ضروری، انتخابی، اجتماعی)، به عنوان مولفه های تاثیرگذار بر تعاملات اجتماعیمعلولان شناسایی شد. نتایج، حاکی از آن است که توجه به این سه مولفه ی کیفی تعاملات اجتماعی در مراکز درمانی و توانبخشیمعلولین باعث افزایش حضور معلولین در این مراکز و در نهایت افزایش اعتماد به نفس آنها برای حضور در جامعه می گردد.

Keywords:

تعاملات اجتماعی , توانبخشی , معلولیت , مراکز توانبخشی