المیرا حسن زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه فردوسی مشهد
جعفر طاهری - استادیار گروه آموزشی دانشکده معماری و شهرسازی و هنراسلامی دانشگاه فردوسی مشهد

در سالهای پایانی قرن بیستم جهان با پدیدهای نوین آشنا گردید، پدیده ای که تمامی جنبه های زندگی بشری را تحت الشعاع قرارداد و نویددهنده ی عصری نوین گشت. در عصری که اتم به بایت بدیل شد، جهانی نوین شکلگرفت که به همراه خود اشکال جدید خانواده، کار، عشقورزیدن و زندگی، نظام های جدید اقتصادی و مهمتر از همه آگاهی دگرگون یافته ای به ارمغان آورده است. در شرایط کنونی، حضور رسانه هایالکترونیکی و دیجیتالی در جامعه جزلاینفک دنیای جدید بوده تا آنجا که ما علاوه بر جهان واقعی در جهانی دیجیتال نیز به سر می بریم، در اینمیان واقعیت مجازی و فضای سایبر مولفه هایی هستند که با ظهور فناوری های دیجیتال به سرعت وارد معماری شدهاند و مفاهیم جدید و انقلابیخود را به این عرصه وارد نمودند و به گونه ای تکنولوژی های فرهنگ ساز در معماری بوده اند. امکانات و فرصت های بی شماری را می توان در واقعیت مجازی جستجو نمود، مانند امکان تغییر در درک ما در ارتباط با فضا و فضامندی، و امکانات برای پیاده سازی آنها در مباحث یادگیری فضا. مقالهحاضر در پی آن است که مفهوم واقعیت مجازی را مورد بررسی و کنکاش قرار داده و تاثیر آن را در شاخه های مختلف معماری اعم از مباحثتیوری و عملی تبیین نماید. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی تحلیلی و شیوه ی تحقیق مرور متون و منابع استفاده گردیده است.

واقعیت مجازی، واقعیت افزوده، طراحی معماری، معماری مجازی