فاطمه فیضی - دانشجو کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه فردوسی مشهد
اکرم حسینی - دکترا معماری ،استادیار دانشگاه فردوسی مشهد

نور به عنوان عنصر محسوس و غیر مادی طبیعت، عامل اصلی دیدن و آشکار ساختن فضای معماری است. این عنصر همواره در معماری ایرانینقش بسزایی داشته و به منظور بهره گیری از نور طبیعی در ایجاد فضای مطلوب و دلنشین از عناصر معماری ایرانی برای هدایت آن استفاده شدهاست. در بین حواس انسان حس بینایی قوی ترین حس بوده و از طرفی کیفیت بصری محیط بر احساس استفاده کنندگان از فضا، تاثیر مثبتی میگذارد، این موضوع در مراکز درمانی که هدف تسریع روند بهبود بیماران است اهمیت بیشتری می یابد. پژوهش حاضر با بهره گیری از رویکرداسنادی و کتابخانه ای داده های مورد نیاز را فراهم نموده و در نهایت با استفاده از روش تحلیلی، به داده ها اقدام نموده است که هدف سنجشتاثیر نور بااستفاده از الگوی معماری ایرانی در بهبود فضای درمانی می باشد، با فرض اینکه تجلی نور با استفاده از الگوهای معماری ایرانی در مراکزدرمانی از طریق ارام بخشی بر روح و روان بیماران تاثیر مثبتی بر بهبود آنها خواهد داشت. در اخر با استفاده از اطلاعات بدست آمده در اینپژوهش می توان نتیجه گیری کرد که با بکارگیری عناصر و الگوهای معماری ایرانی در نورپردازی مراکز درمانی می توان محیطی را طراحی کرد تانتیجه آن فضاهای درمانی باشد که کیفیت شفابخشی محیطی را نیز به همراه داشته باشد.

نور، الگوهای معماری ایرانی ، مراکز درمانی ، فضاهای درمانی ، کیفیت محیط