نازنین اردلانی - دانشجوی کارشیاسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری
علی اکبری - دکتری معماری، عضو هییت علمی گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری

با توجه به آن که ساختمان ها بیشترین منابع مصرف انرژی در جهان امروز هستند، در برنامه ریزی های کلان توسعه، معماری و شهرسازی را به نحوی در تناسب با فناوری های امروز بسط می دهند که عمده صرفه جویی در مصرف انرژی های تجدید ناپذیر در این بخش اتفاق بیفتد. در این میان نورمن فاستر معمار انگلیسی، از برجسته ترین کسانی است که این موضوع را در بیشتر آثارش مورد توجه قرار داده است و تحلیل اثار او می تواند راه کارهای عملیاتی را به مخاطبان بیاموزد. فاستر در ساخت فضاهای مصنوعی، با توجه به این امر که زیست بوم طبیعی هیچ گاه پسماند برجای نمی گذارد، تلاش نمود با عدم استفاده از عناصری که غیرقابل بازیافت هستند و همچنین اهمیت دادن به موضوع خودکفا ساختن بنا از انرژی، در مسیر کاهش ضایعات گام بردارد. از این رو در مقاله حاضر سعی شده است ضمن تبیین مفهوم پایداری و جایگاه این صورت از معماری در کارهای فاستر، به صورت اختصاصی این مهم در پنج اثر شاخص وی مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. این آثار عبارتند از: رایشتاگ (پارلمان آلمان) و کامرز بانک در فرانکفورت، بنای اداری سوییس ری در لندن، دفتر مرکزی شرکت هرست و تالار شهر لندن . بی تردید آنچه که در این بناها بیشتر مورد توجه بوده، نمایاندن نگاه فاستر به امر پایداری و چگونگی تحقق عینی آن در آثارش است، به دیگر سخن هدف این پژوهش آن است که نشان دهد فاستر با چه شیوه ها و ابزارهایی توانسته به موضوعات محیط زیستی در آثارش تبلوری ملموس و واقعی ببخشد، در عین حال که سایر اهداف از ساخت بنا وویژگی های آن تحت تاثیر قرار نگیرند.

نورمن فاستر، معماری پایدار و فناوری، پایداری اکولوژیکی، انرژی تجدیدپذیر