ندا رضی یی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سراب، گروه معماری، سراب، ایران
شهناز فرمانی سرنسری - هیات علمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سراب، گروه معماری، سراب، ایران

از آنجاییکه موسیقی با وجود ما دارای آمیختگی زیادی است، هنگام تلاش برای آزادسازی محدودیت ها، مقاومت ها و تدافعات موسیقایی اشخاص، بایدبه ساختن اجزایی از موسیقی پرداخت که متناسب با ساختار و توانایی جوهر موسیقایی فرد باشد. همزمان باید تلاش کرد که از جنبه های دیگرادراکی، فیزیکی، احساسی و عصبی فرد برای درمان کمک گرفت. طول مدت درمان معمولا با پیشرفت در برآوردن نیازهای ویژه و شرایط محیطیبیمار تطابق دارد. بنابراین ایجاد حس تعلق به بیماران در فضاهای درمانی می تواند در مدت طول درمان و بهبود آنها تاثیر بسزایی بگذارد، اگر چهموسیقی و نوع اصوات خاصی که در فضاهای موسیقی درمانی استفاده می شوند با توجه به روحیه افراد انتخاب می شوند اما ایجاد فضایی معمارانه بارویکرد حس تعلق به مکان میتواند کالبدی موفق و مجزا از فضاهای درمانی دیگر را به عرصه ظهور برساند. تحقیق حاضر با توجه به رویکرد نویندر ارایه فضاهایی برای درمان و نگرش آرامش و آسایش در بطن موسیقی درمانی می باشد. نتایج بدست آمده از این پژوهش میتواند برارتقاءفرهنگ ناشی از اهمیت به ارزش وجودی و روحی انسانها در عصر مدرن تاثیرات مثبتی داشته باشد. چرا که انسان شتابزده مدرن بیش از هر زماندیگری به فضاهایی چون خلوت با خویشتن و تجدد آرامش روحی خود دارد. در نهایت هدف از این پژوهش طراحی دهکده موسیقی درمانی استکه بتواند از لحاظ فرم ارتباط با محیط و انسان حداکثر تاثیرگذاری را دارا باشد.

موسیقی درمانی، طراحی معماری، حس تعلق، مولفه های مکان