حمیده ابرقویی فرد - کارشناس ارشد معماری منظر، دانشگاه تهران، تهران، ایران
فریبا واحدی - کارشناس ارشد مرمت و احیای ابنیه و بافت های تاریخی، دانشگاه آزاد اسلامی ابهر، زنجان، ایران

آرامستان ها به عنوان فضاهای شهری پایدار و مانا دارای نقش برجسته ای در شکل گیری و ثبات هویتی شهرها هستندو روایتگر فرهنگ و تاریخ جوامع خود محسوب میشوند، به گونه ای که می توان از آنها به عنوان موزه های باز شهری یادکرد که محمل هویت شهرها هستند. این فضاها که در منظر شهر تحت عنوان مناظر آرامستانی شناخته می شوند باریشه داشتن در پیشینه شهر و خاطرات جمعی شهروندان نقش موثری در شکل دهی به فرهنگ ساکنان شهر ایفا می کنندو دارای مشخصه های عینی چون تباین فضایی و بهره مندی از پتانسیل های طبیعی و مشخصه های ذهنی نظیر روایتگریتاریخی و هویتی می باشند. در سالهای اخیر توسعه شهرها دو مساله غلبه توده بر فضا و در سایه قرار گرفتن مفاهیم چونهویت و فرهنگ را در شهرها در پی داشته است. مناظر آرامستانی به دلیل ریشه داشتن در فرهنگ جوامعی که بدان تعلقدارند در شمار مناظر فرهنگی به حساب میآیند و در صورت در نظرگیری به عنوان بخش مهمی از محتوا و کالبد منظرشهر قادر به ایجاد بستر مناسب برای شکل گیری تعاملات اجتماعی در قالب فضاهای جمعی فرهنگی و هویت مدار هستند.در ایران نیز به طور خاص، از دوره اسلامی به بعد با قرارگیری بسیاری از آرامستان ها در مجاورت زیارتگاه ها از مقبولیتبرخوردار شده و با بهره گیری از پتانسیل های رفتاری و بستر طبیعی زیارتگاه ها به فضاهای جمعی موفقی برای شگل گیریتعاملات اجتماعی مبدل گشتند.

منظر آرامستانی، هویت شهر، توسعه فرهنگی، منظر فرهنگی، حافظه تاریخی