امین نبییی - دانشجو، ارشد مدیریت شهری، شهرسازی ، صفا شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، فارس، ایران
علیرضا عبدالله زاده فرد - استادیار ، دکترا شهرسازی ،شهرسازی ، صفا شهر ، دانشگاه آزاد اسلامی، فارس، ایران

الگوی توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی یکی از الگوهای توسعه شهری است که بر محوریت حمل ونقل عمومی استواراست . امروزه این رویکرد در بسیاری از شهرها، در سراسر جهان مورد استفاده قرارمی گیرد. در جریان گسترش شهرنشینی و توسعه شهری، بخش حمل و نقل به طور همزمان دارای دو نقش مهم و کلیدی تاثیر گذاری و تاثیر پذیری برروند توسعه بوده است. شکل گیری فرم شهرهای جدیدبه طور عمده تحت تاثیر طرق حمل و نقل جاده ای و ریلی بوده ودر سوی دیگر بافت و قالب شهرها با بکارگیری سامانه های حمل و نقل شهری و میزان توفیق آنها در انجام وظایف خودگره خورده است. هدف این مقاله بررسی مفهوم، ویژگی و مزایای توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی است که شیوههای حمل ونقلی نظیر پیاده روی و دوچرخه سواری ایمن را پیشنهاد می دهد در حالیکه سایر راهکارهای کوتاه مدت وبلند مدت برای نجات شهرهایی مانند تهران راه به جایی نبرده است .روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی و بر مبنایمطالعات کتابخانه ای و بررسی منابع روز دنیا می باشد نتیجه این شد که زمان آن فرا رسیده است که شهر تهران با توجهبه مشکلات پیش رو و عدم جوابگویی راه حل های کوتاه و بلند مدت بهتر است که توسعه حمل و نقل همگانی محور رابعنوان راه حل پایدار و مناسب شهری برگزیند.

حمل و نقل همگانی، شیوه های حمل و نقلی، اختلاط کاربری ها