سهیلا پروینی مهر - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسکو، گروه هنر و معماری، اسکو، ایران

شمار رو به افزایش فرآیندهای تغییر و طرح های اولیه سازمان دهی شده و به عنوان پروژه هایی به کار گرفته می شوند، اغلب ازطریق شکل گیری پروژه های تحول عظیم (LST) دربردارنده شمار عظیمی از متخصصان، دانشکده ها، مشارکت کنندگان، کارهایتوسعه ای و دانش بنیان. پایه ریزی نظری که از انتخاب مدیریت تغییر به عنوان پروژه پشتیبانی می کند و در عمل، نقش مدیریتپروژه که در کمال شگفتی در متون معاصر توجه بسیار کمی به آن شده است. در این مقاله ما مدلی را ارایه می دهیم که موفقیتطرح های تغییر بوسیله کیفیت مدیریت پروژه توضیح داده شده است که در جای خود بوسیله کیفیت یکپارچه سازی دانش تعیینگردیده است. خطوط کلی این مدل، یکپارچه سازی دانش را به عنوان فرآیندی که بوسیله دورنما و سرعت تغییر لازم است معینمی سازد که معمولا درنتیجه مشکل همزمان سازی فعالیت ها درون پروژه LST است. مدل ما ایده هماهنگی دانش را به کار میگیرد تا این حقیقت را که بخش های مختلف (سازمان، گروه ها، افراد) به منظور توسعه با گرایشات زمانی گرایش دارند و از همین روبر چرخه های مختلف فرآیندهای دانشی تکیه می کنند.

تغییر، یکپارچه سازی دانش، پروژه، مدیریت پروژه، زمان، هماهنگی، مهلت مقرر، همزمان سازی