اصول طراحی موزه باتوجه به روانشناسی محیط وبازشناسی نقش طبیعت در پایداری ساختار

نخستین چالش هایی که موزه های هنری معاصربا آن مواجه شده اندارایه و نگهداری آثارهنرجدیداست. هنرجدیدکه درنیمه دومسده بیستم میان هنرمندان جوان رواج یافته بود،کم کم طرفدارانی درمیان هنرمندان پیداکرد .این هنرمندان باتاکیدبرایده هاینو خلاقیت و مفهوم گرایی درآثار هنری جدیدوگوناگونی درروش های ارایه وکاربرد وسیع ازرسانه هادرپی وانهادن قیدهای هنرمدرن بودند .بنیان هنرجدیدبرموزه گریزی،استفاده گسترده ازاشیاءحاضروآماده،دخالت هنرمنددرمحیط پیرامون اثر،امکانمشارکت مخاطب درخلق اثرهنری واستفاده ازفناوریهای نواستواراست.هنرمعاصرباویژگی های منحصربه فردخود، بخشی ازتاریخهنرماراتشکیل می دهدوبرای ارایه،حفظ ونگهداری ازآن به موزه نیازاست. ارایه، نگهداری، پژوهش وآموزش دررابطه بامجموعه هاوآثارهنری،کارکردهای اصلی موزه هابه شمارمی آیند. روانشناسی محیط که ارتباط دوسویه ای بین محیط و انسان وهمچنیننظریه ها ومکاتب این حوزه وتاثیر کیفیت محیط ساخته شده بررفتارو روان انسان داشته است. از بین رفتن حس تعلق بهمحیط و سایر عوارض را می توان به عنوان کیفیات نامناسب شهری دانست که موجب اختلال درعملکرد افراد درقلمرو اجتماعی، شناختی وجسمانی درحوزه موزه ها می شود. دراین مقاله ازروش توصیفی تحقیقی استفاده شدهاست. پس ازبررسی روانشناسی محیط وارتباط آن خلاقیت درطراحی به ارایه راهکارهایی برای داشتن محیطی مناسبپرداخته شده است.

Keywords:

موزه , هنر , روانشناسی محیط , رفتار محیطی , معماری , عناصر شهری