بررسی و تحلیل پارامترهای محیطی موثر جهت ارتقاء کیفیت پیاده روها (نمونه موردی: خیابان فردوسی سنندج)

مسیرهای عابر پیاده به عنوان بخش جدایی ناپذیر سیستم حمل و نقل شهری و ارتباط دهنده مبدا، مقصد با سواره رو میباشد. با توجه به مسایل و مشکلاتی که وسایل نقلیه موتوری درون شهری به وجود آورده، توجه جدی به پیاده ها می تواند باکاهش مصرف سوخت، آلودگی هوا، معضلات ترافیکی و هزینه خانوارها همراه باشد. همچنین سبب افزایش سلامتی جسمی وروحی شهروندان و خلق فضاهای شهری با کیفیتی مناسب خواهد شد خیابان فردوسی سنندج از اولین خیابان های ساختهشده در این شهر در دوره پهلوی اول بوده و به سبب جایگاه تاریخی و اجتماعی در بافت مرکزی شهر، مرکزیت تجاری وشریانی بین میادین قدیم و جدید شهر (میدان های انقلاب و آزادی) و پرتردد بودن از نظر حرکت سواره و پیاده، از نقشتعیین کننده ای در هسته مرکزی سنندج برخوردار است.روش تحقیق در این نوشتار بر پایه روش تحلیلی- توصیفی و کمی- کیفی استوار بوده و از شیوه های اسنادی و میدانی استفاده شده است. در این مقاله سعی بر آن است تا ضمن ارزیابی دقیق وضع موجود و شناخت مشکلات فضای مذکور از نقطهنظر کالبدی و عناصر تاثیرگذار بر کیفیت فضایی آن، راهکارهای عملی جهت ارتقای شاخص های کیفی این محور تاریخی،پویا و حیاتی شهر ارایه گردد.

Keywords:

پیاده راه , پیاده رو , خیابان , , شهر سنندج