ارزیابی الگوهای ساماندهی در سکونتگاه های غیررسمی و مجتمع های مسکونی (مطالعه موردی: منطقه 20 شهر تهران)

اسکان غیر رسمی پدیده ای گذرا و ناپدید شدنی نیست و در سطح کشورهای در حال توسعه به شدت در حال گسترش است. رشد سریع شهرنشینی و در نتیجه افزایش تصاعدی جمعیت شهری با مشکلاتی نظیر ازدیاد و گسترش مناطق زاغه ای و سکونتگاه های غیر قانونی و غیر رسمی،با درصد بالای بی کاری، به وجود آمدن گروه های فقیر شهری و محرومیت از حداقل امکانات و خدمات شهری و در یک مفهوم کلی با فقر شهرهمراه است قشرهای فقیر شهری در سکونتگاه های غیر رسمی و محروم شهر اسکان گزیده و معمولا به مشاغل غیر رسمی نیز مشغولند. به طورکلی تا زمانی که مناطق شهری مرکز انباشتگی مالی و اقتصادی باشند، به جذب مهاجران از روستاها و مناطق شهری کوچک تر ادامه خواهندداد. بدین ترتیب زمین های اطراف شهرها بدون هیچ برنامه و کنترلی و به طور غیر مجاز توسط مهاجران تصرف می گردد. از این رو در مهم تریناسناد جهانی و از جمله در اهداف هزاره به ضرورت بهبود سریع این وضعیت اشاره شده است. لذا در تحقیق پیشرو قصد آن داریم که با انجاممهندسی مجدد و شناسایی دلایل و عوامل ایجاد کننده سکونتگاهای غیررسمی، به این نتیجه برسیم که تا چه اندازه الگوها و سیاست هایکنونی در جهت ساماندهی سکونت های غیر رسمی در بافت های شهری کارایی و اثربخشی داشته اند و در پایان نیز با شناسایی نقاط قوت وضعف مسیله به رفع مشکلات و موانع پرداخته و باعث اصلاح سیاس ها و راهکارهای کنونی شده و در نهایت قدمی هرچند کوچک در جهتبهبود وضعیت سکونتگاه های غیررسمی شهری برداریم . بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی الگوهای ساماندهی در سکونتگاه هایغیررسمی و مجتمع های مسکونی در منطقه 20 تهران با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. برای رسیدن به این هدف و با استفاده ازاطلاعات به دست آمده با انتخاب روش جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعه اسناد و مدارک موجود در شهرداری و فرمانداری منطقه 20 شهرتهران و مصاحبه با شهروندان از طریق نمونه گیری از با فرمول کوکران و تدوین پرسشنامه بر اساس تست لیکرت و تکمیل آن از شهروندان وتجزیه و تحلیل داد ه های به دست آمده با استفاده از نمودار و جداول فراوانی مطلق و نسبی و اجرای آزمون خی دو به بررسی اهداف در محدودهمنطقه 20 شهر تهران پرداخته شده است و در ادامه به شناخت موانع و مشکلات پرداخته می شود و در نهایت نیز به ارایه پیشنهاداتی در جهترفع موانع و مشکلات موجود پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان داد عامل مهاجرت روستاییان مهمترین عامل شکل گیری سکونتگاه هایغیر رسمی در منطقه 20 می باشد و و همواره درمسیر رسیدن به اهداف و رفع موانع و مشکلات می بایست بر روی گزینه مشارکت شهروندانمانور داد و با ایجاد انگیزه و ارتقاء دانش و آگاهی ساکنین محله گامی استوار در جهت بهبود وضعیت موجود برداشت.

Keywords:

شهر , بافت نابسامان , سکونتگاه های غیررسمی , الگوهای ساماندهی , منطقه 20