اثربخشی درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر رضایت از زندگی، سازگاری زناشویی و احساس مثبت نسبت به همسر

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت از زندگی، سازگاریزناشویی و احساس مثبت نسبت به همسر در جامعه آماری به حجم 285 نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز مشاورهکلینیک درمانی فرهنگیان و مرکز مشاوره شمیم تربت حیدریه در نیمه اول سال 1395 (با زمینه شکایت از مشکلاتارتباطی در خانواده) اجرا و نمونه آن به تعداد 50 نفر به شیوه تصادفی و هم چنین جایگزینی تصادفی در دو گروهآزمایش و کنترل و پس از اجرای پرسشنامه های سازگاری زناشویی اسپانیر، احساس عشق نسبت به همسر وپرسشنامه رضایت از زندگی دنیر (برای کلیه افراد جامعه آماری به عنوان پیش آزمون) انتخاب شده است. روشپژوهشی آزمایش از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بوده ، مدت مداخلات برای گروه آزمایش 10جلسه 60 دقیقه ای به مدت 4 هفته بوده داده ها براساس روش تحلیل آماری کوواریانس مورد بررسی قرار گرفته ونتایج حاکی از اثربخشی این شیوه درمان در افزایش سازگاری زناشویی رضایت از زندگی احساس مثبت نسبت بههمسر (همگی در سطح P<0/001) داشته لذا می توان کاربرد آن را به درمانگران مسایل خانواده، زوج درمانگرانو مشاوران خانواده توصیه نمود.

Keywords:

احساس مثبت نسبت به همسر , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , رضایت از زندگی , سازگاری زناشویی