تحلیل فلسفه شادی و غم با استفاد ازآموزه های نهج البلاغه و کاربرد آن در سبک زندگی اسلامی

قدمت توجه به موضوع شادی به درازای تاریخ خلقت بشر است، زیرا آدمی همواره به دنبال رهایی از دردها و رنج ها وتغییر وضعیت خود از حال بد به حال خوب بوده است. شادی، دستاوردی نوین در علم روانشناسی است و از مهمم تمریناحساسات و نیازهای بشر به شمار می رود. هدف از این نوشتار این است که ضممن تبیین و توضیح شادی و غم به اینپرسش پاسخ داده شود که آیا مفهوم شادی و هم و شاخصه های آن در نهج البلاهه و کلام حضرت علی (ع) به طورمستقیم یا غیر مستقیم مورد اشاره قرار گرفته است چه مباحث و آموزه هایی در خصوص شادی و هم در نهج البلاغه میتوانیم مشاهده کنیم روش انجام مطالعه تحلیل اسنادی است و به منظور گرد آوری داده های لازم جهت پاسخگویی بهسوالات پژوهش اسناد و مدارک موجود، مرتبط و در دسترس جمع آوری وبه شیوه کیفی مورد استفاده قرارگرفته است.یافته های مطالعه بیانگر آن است که: مولفه ها و ابعاد مطرح شده برای شادی و هم توسط صاحب نظران سه دهه اخیر،عموما در بطن سخنان، توصیه ها، دستورها، نظرها و شیوه های به کار گرفته شده توسط حضرت علی (ع) حضور ووجود عینی داشته است و بیانات ایشان در 14 قرن قبل نشان از شخصیت ممتاز و بی نظیر ایشان دارد. همچنین ایشان نهتنها شادی و نشاط را نهی نکرده بلکه روشهای مختلفی برای دستیابی به شادی و نشاط و اجتناب از غم و اندوه نیز توصیهنموده است که در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد.

Keywords:

حضرت علی (علی السلام) , نهج البلاغه , شادی , غم