ارتباطات اجتماعی در خانواده های دارای فرزند معلول ذهنی

معلولیت حقیقتی انکارناپذیر است که هم بر سرنوشت فرد وهم بر کل خانواده اثر می گذارد. تحقیقاتثابت کرده است در جامعه معلولین افرادی را میتوان تربیت کرد که حتی از افراد غیرمعلول، پیش روتر و پویا تر باشند، لذا تعامل جامعه باخانواده های این قشر، مستلزم بررسی بستر فرهنگی است. از آنجاکه در بستر فرهنگی مورد پژوهش بیشترین بعد مورد تاکید از سوی خانواده های دارای فرزند معلول،محدودیت های ارتباطات اجتماعی مطرح گردید لذا بررسی و تحلیل این آسیب، به توانمند سازی اینقشر از جامعه و بالطبع به خانواده های آنان کمک خواهد کرد.در این پژوهش تلاش شده تا با تمرکزبر حوزه نظری تعاریف،راهکارها و ویژگی های خانواده معلولین، محدودیت های ارتباطات اجتماعیخانواده های دارای فرزند معلول مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. تحقیق حاضر در واقع بخشی از یکپژوهش وسیع تر است که در رابطه با تجارب فرهنگی خانواده های دارای فرزند معلول ذهنی موردبررسی قرار گرفته است.روش این پژوهش از منظر نوع داده های تحقیق ، کیفی و روش تحلیل بعلتآنکه از مصاحبه های شفاهی و کتبی حاصل شده ،پدیدار شناسی می باشد. نتایج بدست آمده از اینپژوهش حاکی از آن است که اکثر خانواده ها بعلت فرهنگ سازی نامناسب در شناخت معلولینتوسط جامعه ، روابط اجتماعی خود را با اقوام، نزدیکان ،دوستان و بطور کل جامعه ، قطع نموده اندو با این انزوای اجتماعی راه را بر هر نگاه ترحم آمیز ویا غیرعادی از طرف مردم پیرامون خود بستهاند.در حالی که خانواده هایی که در تعامل متعادل هستند، روابط بهتری با دیگران دارند.

Keywords:

ارتباطات اجتماعی , خانواده , معلول , پدیدارشناسی