علیرضا حیدری - کارشناس ارشد حقوق، گروه حقوق، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران
سیدمهدی احمدی موسوی - عضو هییت علمی، گروه حقوق، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران

باتوجه به اینکه در حال حاضربا توجه به بند 5 اصل 156 قانون اساسی سیاست جنایی در کشورمان اصلاح بزهکاران است واینسیاست در غرب تا حدودی با شکست مواجه شده است، باید تلاش کردبا اصلاح نظام زندان ها بازپروری بزهکاران راکه درق.م.امصوب 1392 نیزبر اجرای آن توجه وتاکید شده است به شکل موفقیت آمیزی انجام داد تا باهدایت و تشویق بزهکارانبتوان ان ها را در با شیوه های متدوال زندگی در جامعه تطبیق داد و بجای ضربه زدن به موقعیت اجتماعی بزهکاراو را در مسیرصحیح و مفید اجتماعی هدایت کنیم. در این مقاله تلاش می شود ابتدابرای بازپروری بزهکاران فرایند اجرایی ترسیم شود. درگام بعد به موانع اجرای این فرایند در سازمان زندان ها و چگونگی اصلاح آن ودرگام آخر به تاثیراصلاح زندان ها بر بازپروریبزهکاران پرداخته شود. تحلیل مقررات وروش های جاری حاکی از این است در حوزه تقنینی در مرحله تشخیص و طبقهبندی زندانیان در سازمان زندان ها به آسیب شناسی روانی و اخلاقی بزهکاران اهمیت داده شده و نسبت به شناسایی و برچیدنعوامل اجتماعی جرم توجه قابل ذکری نشده است. در حوزه اجرایی نیز بدلیل کمبود فضای فیزیکی تفکیک و طبقه بندیلازم صورت نگرفته وبه آموزش زندانبانان نیز توجه کافی صورت نمی گیرد. پس از اجرای کیفردر حوزه ارزیابی و مراقبتپس از خروج از زندانیان نیز مشکلات مهمی نظیر نیافتن شغل مناسب بدلیل سابقه کیفری وفقدان نظارت و کنترل موثر بربزهکاران آزاد شده وجود دارد. نتیجه تحقیق حاکی از آن است که ترسیم یک بستر علمی منسجم برای فرایند بازپروریورسیدن به موفقیت در اصلاح بزهکاران از طریق مجازات زندان مستلزم سیاست گذاری در هر سه حوزه تقنینی، اجرایی وارزیابی تدابیر اصلاح گرایانه و مراقبت پس از خروج از زندانیان و حل مشکلات موجود ذکر شده در هر سه حوزه است.

حبس(زندان)، بزهکاری، بازپروری، اصلاح ودرمان، جامعه پذیری