سید محمد سیدی - دانشجوی دکتری اکولوژی گیاهان زراعی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
پرویز رضوانی مقدم - استاد دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مسعود آزاد - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مسعود آزاد - مربی گروه باغبانی دانشکده کشاورزی، دانشگاه هرمزگان

به منظور بررسی اثرات آللوشیمیایی اندام های آفتاب گردان (Helianthus annus L.) بر جوانه زنی و رشد گیاه سس (Cuscuta compestris Yuncker)، سه آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در سه تکرار در سال 89-1388 در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. آزمایش اول دارای دو عامل اندام های آفتاب گردان در چهار سطح (ریشه، ساقه، برگ و گیاه کامل بدون گل آذین) و غلظت های عصاره آبی در 11 سطح (صفر، 1، 2، 3، 4، 5، 6، 7، 8، 9 و 10 درصد) در پتری دیش، آزمایش دوم دارای دو عامل اندام های آفتاب گردان در چهار سطح (ریشه، ساقه، برگ و گیاه کامل بدون گل آذین) و غلظت های عصاره آبی در پنج سطح (صفر، 2/5، 5، 7/5 و 10 درصد) در گلدان و آزمایش سوم دارای دو عامل اندام های آفتاب گردان در چهار سطح (ریشه، ساقه، برگ و گیاه کامل بدون گل آذین) و دوره های پوسیدگی در هشت سطح (صفر، 15، 30، 45، 60، 75 و 90 روز پوسیدگی و نیز شاهد) بود. در هر سه آزمایش، وزن خشک و طول گیاهچه، تعداد گیاهچه های غیرنرمال و درصد و سرعت جوانه زنی سس اندازه گیری شد. نتایج هر سه آزمایش نشان داد که برگ و ساقه آفتاب گردان در مقایسه با دیگر اندام ها، اثرات آللوپاتی بیشتری را بر صفات ذکر شده داشتند. همچنین مواد آللوشیمیایی حاصل از عصاره های آبی و دوره های پوسیدگی اندام های آفتاب گردان، درصد و سرعت جوانه زنی و نیز سبز شدن سس را در مقایسه با سایر صفات مورد مطالعه این گیاه، بیشتر تحت تاثیر قرار دادند.

آللوپاتی، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، سرعت سبز شدن، علف هرز انگل