تاثیر رژیم آبیاری و عمق کاشت بر عملکرد و اجزاء عملکرد گیاه دارویی و صنعتی موسیر (Allium altissimum Regel.) در شرایط آب و هوایی مشهد

موسیر (Allium altissimum Regel.) گیاهی دارویی و صنعتی، چندساله، دارای غده زیرزمینی و یکی از مهم ترین گونه های دارویی و صنعتی جنس آلیوم در ایران می باشد که به صورت خودرو و طبیعی در مناطق مرتفع با اقلیم خیلی سرد تا نیمه سرد رشد می کند. با توجه به خودرو بودن این گیاه و احتمال مواجه شدن با تنش کمبود آب در سال های مختلف و تاثیر بر عملکرد آن، تعیین نیاز آبی گیاه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بدین جهت به منظور بررسی اثرات رژیم های مختلف آبیاری و عمق کاشت، این آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل پنج سطح آبیاری : بدون آبیاری (I1)، آبیاری پس از 5±80 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر (I2)، آبیاری پس از 5±60 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر (I3)، آبیاری پس از 5±40 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر (I4) و آبیاری پس از 5±20 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر (I5، شاهد) و دو سطح عمق کاشت پنج سانتیمتر (D1) و 10 سانتیمتر (D2) بودند. نتایج نشان داد افزایش فواصل آبیاری باعث کاهش وزن خشک پیاز، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و ارتفاع ساقه گل دهنده شد. همچنین عمق کاشت تاثیر معنی داری بر روی صفات مورد مطالعه نداشت. اثرات متقابل سطوح آبیاری و عمق کاشت نیز باعث کاهش ارتفاع ساقه گل دهنده، عملکرد خشک پیاز و شاخص برداشت شد. همچنین اثر متقابل آبیاری و عمق کاشت تاثیر معنی داری در تغییرات سطح برگ و سرعت رشد محصول داشت. نتایج این مطالعه نشان داد گیاه موسیر به میزان آب در دسترس واکنش مثبت نشان می دهد، ولی عمق کاشت تا 10 سانتیمتر تاثیری بر عملکرد پیاز آن ندارد.

Keywords:

ارتفاع ساقه گل دهنده , سرعت رشد محصول , شاخص برداشت , وزن خشک پیاز