بررسی تاثیر مدیریت بقایای گیاهی و منابع مختلف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم (Triticum aestivum L. )

به منظور ارزیابی تاثیر مدیریت بقایای گیاهی و منابع نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم ،(Triticum aestivum L.)، پژوهشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال زراعی 91-1390 انجام شد. سه سطح مدیریت بقایای گیاهی (حذف بقایا، سوزاندن بقایا و برگرداندن بقایا) به عنوان عامل اصلی و پنج منبع کود نیتروژن (شاهد، 150 کیلوگرم اوره در هکتار، 75 کیلوگرم اوره در هکتار، کود بیولوژیک سوپرنیتروپلاس و 75 کیلوگرم اوره در هکتار+ کود بیولوژیک سوپرنیتروپلاس) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که عملکرد و اجزای عملکرد گندم تحت تاثیر مدیریت های مختلف بقایای گیاهی قرار گرفت . به طوری که سوزاندن بقایا در اغلب صفات باعث افزایش و حذف بقایا منجر به کاهش اجزای عملکرد شد. در تیمار برگرداندن بقایا علیرغم دارا بودن بیشترین وزن هزار دانه و شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیک را به طور منفی تحت تاثیر قرار داد. بیشترین عملکرد دانه (6/6 تن در هکتار) از کاربرد 150 کیلوگرم در هکتار اوره و سوزاندن بقایای گیاهی و کمترین آن (2/6 تن در هکتار) از کاربرد کود بیولوژیک سوپرنیتروپلاس و حذف بقایای گیاهی حاصل شد. کاربرد کود بیولوژیک به تنهایی در بیشتر موارد تفاوت معنی داری با عدم مصرف کود نیتروژن نداشت. درحالی که، ترکیب کود بیولوژیک و شیمیایی منجر به تولید بیشترین تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه شد.

Keywords:

برگرداندن بقایا , پروتیین دانه , سوپرنیتروپلاس , عملکرد بیولوژیک , کود اوره