بررسی تاثیر کودهای اوره، سولفات آهن و ورمی کمپوست بر خصوصیات رویشی و عملکرد آفتابگردان (Helianthus annuus L.) در شهرستان درگز

به منظور بررسی اثر کود ورمی کمپوست و کودهای اوره و سولفات آهن بر خصوصیات رویشی و عملکرد دانه آفتابگردان (Helianthus annuus L.) آزمایشی در شهرستان درگز واقع در استان خراسان رضوی در سال 1391 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه فاکتور و سه تکرار انجام شد. در این آزمایش سه سطح کود اوره (50،150 و 250 کیلوگرم در هکتار) به عنوان فاکتور اول و دو سطح ورمی کمپوست (مصرف 7 تن بر هکتار و عدم مصرف) به عنوان فاکتور دوم و دو سطح سولفات آهن (مصرف 80کیلوگرم در هکتار و عدم مصرف) به عنوان فاکتور سوم در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اثر ترکیب تیماری اوره × ورمی کمپوست بر ارتفاع ساقه، قطر طبق، وزن خشک ساقه و عملکرد در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. ترکیب 250کیلوگرم در هکتار نیتروژن × ورمی کمپوست × سولفات آهن سبب افزایش ارتفاع ساقه، قطر طبق، وزن خشک دمبرگ و ساقه گردید. ترکیب تیماری ورمی کمپوست × سولفات آهن بر وزن خشک برگ، دمبرگ، ساقه و طبق بسیار معنی دار (p≤0.01) بود. کاربرد ترکیب تیماری ورمی کمپوست × سولفات آهن بیشترین میزان قطر ساقه، وزن خشک برگ را به همراه داشت. بیشترین عملکرد به مصرف 250کیلوگرم در هکتار نیتروژن× ورمی کمپوست تعلق داشت. کاربرد سولفات آهن به همراه مقادیر مختلف کود اوره موجب کاهش عملکرد شد. کمترین میزان عملکرد مربوط به ترکیب تیماری 250کیلوگرم در هکتار نیتروژن × سولفات آهن بود. بنابراین چنین به نظر می رسد که کاربرد تلفیقی کودآلی ورمی کمپوست و کودهای شیمیایی اوره و سولفات آهن در منطقه درگز می تواند در بهبود خصوصیات رویشی و عملکرد دانه آفتابگردان موثر باشد.

Keywords:

کود آلی , گیاه دانه روغنی , نیتروژن