حمیدرضا فضلی شهری - کارشناس ارشد مکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد.
علی اکبر اکبری - دانشیار، گروه مهندسی مکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد

هدف این مطالعه بررسی تاثیر ریزساختار فولاد و اندازه دانه بر میزان سخت شدگی سطحی پس از فرآیند سنگ زنی عمیق با راندمان بالا است. نمونه هایی با ریزساختارها و اندازه دانه های مختلف طی عملیات حرارتی خاص آماده سازی و عملیات سنگ زنی با شرایط ثابتی روی آنها انجام شده است. پس از اتمام فرآیند، سختی سطح قطعات اندازه گیری شد و پس از مقایسه با مقادیر سختی اولیه مشاهده شد که میزان سخت شدگی سطحی به ریزساختار مواد و سختی اولیه آنها وابسته است. با افزایش سختی اولیه در نمونه ها تا یک حد بحرانی، میزان سخت شدگی سطحی طی فرآیند سنگ زنی افزایش می یابد. اما با افزایش سختی اولیه نمونه ها و گذر از حد بحرانی مذکور، میزان سخت شدگی سطحی کاهش می یابد. ه مچنین مشاهده گردید اندازه دانه ریزساختار با سختی سطح نمونه پس از فرآیند سنگزنی رابط ه قابل ملاحظه ای دارد. هر چه اندازه دانه ریزساختار کوچکتر باشد میزان سخت شدگی بیشتری مشاهده می گردد. این روند به طور مشابه برای نمونه های نورد شده نیز مشاهده گردید، به طوری که سنگزنی در راستای دانه های کشیده شده، سخت شدگی نسبتا بیشتری را نسبت به سنگ زنی در راستای عمود بر جهت دانه های نورد شده پدید می آورد.

سنگ زنی عمیق با راندمان بالا، سخت شدگی سطحی، ریزسختی، ریز ساختار، دمای سطح قطعه کار، زبری سطح