علی خوش فطرت - دانشجوی دکترای عمران- آب، دانشگاه شیراز، دانشکده مهندسی، بخش راه و ساخ
کیوان اصغری - استادیار، دانشگاه صنعتی اصفهان دانشکده مهندسی عمران
حمیدرضا صفوی - استادیار، دانشگاه صنعتی اصفهان دانشکده مهندسی عمران

یکی از مسائل مهم در مدیریت منابع آبهای سطحی، مدلسازی بهرهبرداری بهینه از سیستمهای چندسدی میباشد. این موضوع علاوه بر آنکه میتواند برای تعیین الگوی بهرهبرداری بهینه از سدهای موجود بکار رود، در مرحله تعیین ظرفیت بهینه سدهای در حال طراحی نیز قابل استفاده است. از جمله حالتهای پیچیده در سیستمهای دوسدی، حالتی است که مقدار حداکثر آب قابل انتقال از سد بالادست به سد پاییندست در بازههای زمانی مختلف، متفاوت یا تابعی از مقدار ذخیره موجود در سد بالادست باشد. همچنین در صورت تفاوت اقلیمی مناطقی که سدها در آنها قراردارند، مقدار تبخیر آب در آنها متفاوت است، که این موضوع بر پیچیدگی تحلیل سیستم نیز میافزاید. در این مقاله از روش شبیهسازی برای تعیین الگوی انتقال بهینه آب از سد بالادست به سد پاییندست در یک سیستم سهسدی (شامل دو سیستم دوسدی متوالی) در بازههای زمانی ماهانه استفاده شده است. برای این منظور مدل شبیهسازی تحلیل حق آب بکار گرفته شده است و ویژگیهای منحصر به فرد آن برای مدلسازی انتقال بهینه آب در سیستمهای دوسدی نشان داده شده است. سیستم سدهای مورد مطالعه در این مقاله شامل سدهای زایندهرود، کوهرنگ( ٣) و سرداب میباشد. با تعریف متغیری به نام ذخیره زاینده رود- کوهرنگ و زاینده رود -سرداب, مدل شبیه سازی قادر به تحلیل بهتری از سیستم بوده و در این شرایط است که حداکثر آب قابل تنظیم توسط سد زاینده رود بدست می آید.

سیستم آبهای سطحی، سیستم چندسدی، شبیهسازی، بهرهبرداری بهینه، حوزه سد زایندهرود