بررسی امکان پذیری تامین سوخت روستاهای کشور از طریق بیوگاز حاصل از فضولات دامی

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 369

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_RRP-3-5_010

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1396

Abstract:

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر آن است که بررسی نماید احداث واحدهای مشترک و انفرادی بیوگاز در روستاهای کشور تا چه میزان می تواند نیازهای مردم روستا یا خانوارهای روستایی به سوخت را پاسخ دهد و جایگزینی برای مصارف گاز طبیعی آنان باشد. روش: تحقیق حاضر با روشی توصیفی- تحلیلی، نیازهای سوختی مردم روستایی کشور و امکان تامین آن به-وسیله بیوگاز حاصل از فضولات دامی را بررسی می کند.یافته ها: نتیجه اولیه و کلی بررسی تناسب جمعیت دام و جمعیت انسانی روستاهای کشور از بعد تامین سوخت آن است که (اگر توزیع جمعیت دام و انسان در روستاهای کشور یکسان باشد) سرانه فضولات دامی قابل جمع آوری هر انسان روستایی آن قدر است که می تواند مصارف گاز طبیعی او را در سال به طور کامل پاسخ دهد. همچنین، نتایج بررسی امکان پذیری تامین سوخت روستاهای کشور ازطریق واحدهای مشترک و انفرادی بیوگاز تقریبا نشان دهنده پتانسیل زیاد تولید بیوگاز و امکان زیاد استفاده از آن در تامین سوخت روستاهای کشور است. محدودیت ها/ راهبردها: یکی از مشکلات، آگاهی های کم و آموزش های ناکافی در این باره است. همچنین، نبود روحیه مشارکت مردم روستایی در احداث و اداره واحدهای بیوگاز روستایی و فقدان برنامه جامع ملی برای گسترش این فناوری تاحدی از پیشبرد کار جلوگیری خواهد کرد که لازم است این مشکلات حل شود. راهکارهای عملی: لازم است آگاهی ها و آموزش های لازم به مردم روستایی کشور داده شود تا با مزایای مختلف استفاده از این فناوری آشنا شوند. علاوه برآن، حمایت های دولتی ازجمله اعطای وام به روستاییان برای احداث واحدهای بیوگاز قطعا می تواند در گسترش این فناوری موثر باشد. اصالت و ارزش: تامین سوخت روستاهای کشور ازطریق بیوگاز حاصل از فضولات دامی دارای مزایای بسیاری ازجمله صرفه جویی در مصرف سوخت های فسیلی، کاهش هزینه های لوله کشی گاز به مناطق روستایی، تولید کود غنی شده قابل استفاده در کشاورزی، افزایش سلامت انسان و محیط زیست و ... است.

Authors

فرزانه قایمی

کارشناس ارشد اقتصاد انرژی، دانشگاه شهید بهشتی (پردیس فنی شهید عباسپور)، تهران، ایران

حسین صادقی

استادیار اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران