مریم بارمحمدتوسکی - استادیار جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی اراک

هویت اندیشی از دغدغه های مشترکی است در اغلب گفتمان های روشن فکری ایرانی مشاهده شده است. برخی در این کندوکاو هویتی به ناسیونالیسم باستانی برخی به خویشتن اسلامی برخی در سنت ها و بوم گرایی برخی به هویت سه گانه ایرانی اسلامی، ایرانی و غربی، برخی به هویت دوگانه ایرانی اسلامی و ایرانی و برخی بر رابطه تفکر و هویت، تاکید داشته اند. در بین گفتمان های روشن فکری پس از انقلاب اسلامی، هویت اندیشی، مجددا مورد توجه قرار گرفته است این کنکاش هویت با بهره گیری از ابزار منطقی و استدلالی مدرن به پرسشگری در باب هویت ایرانی می پردازد و این گفتمان که در گیری از ابزار منطقی و استدلالی مدرن به پرسشگری در باب هویت ایرانی می پردازد. این گفتمان که در مطالعه حاضر هویت اندیشی مدرن نام گرفته است به خاستگاه اندیشه ورزی بعنوان مهمترین عنصر فرهنگی و کم و کیف ان در تاریخ ایران زمین پرداخته است ازنظریه پردازان این گفتمان می توان به آرای سید جواد طباطبایی ، بیژن عبدالکریمی، آرامش دوستدار و کوروش مرشد، اشاره نمود در این مقاله آراء سید جواد طباطبایی بعنوان متفکر شاخص و فعال این گفتمان با طرح نظریه معروف انحطاط و زوال اندیشه در ایران که این نظریه در این بحث نیز محوریت دارد، پرداخته می شود.

مدرنیته، روش نفکری، گفتمان روشن فکری، امتناع اندیشه