تحلیلی بر کیفیت حکمرانی خوب در ایران

ناتوانی مدل های سنتی و مدل های بازار مدار مدیریت دولتی برای پاسخگویی به فرایندهای پیچیده و پویای تصمیم گیری عمومی معاصر، موجب حرکتی در بخش دولتی در طی دهه 1990 از تاکید صرف بر کیفیت ارایه خدمات به تاکید بر حکمرانی خوب گردید و لیکن واژه های معدودی را می توان در علوم اجتماعی به اندازه حکمرانی مبهم یافت. بنابراین زمانی که می خواهیم کیفیت حکمرانی را ارزیابی کنیم باید درک مناسبی از اجزا و عناصر آن داشته باشیم. این مقاله با مرور چندین پروژه بین المللی و آثار برخی از محققان که در سال های اخیر در زمینه ارزیابی کیفیت فرایندهای حکمرانی خوب ارایه شده اند بدنبال شناخت شاخص هایی می باشد تا با استفاده از آنها به تحلیل کیفیت حکمرانی خوب در ایران بپردازد. این تحقیق با رویکردی میان رشته ای از طریق روش تحقیق کتابخانه ای به جمع آوری اطلاعات تحقیقات انجام شده در رشته های مختلف علوم اجتماعی پرداخته است. یافته های تحقیق بیانگر این است که هریک از معیارهای حکمرانی خوب بگونه ای در قانون اساسی ج.ا.ا مورد تاکید بسیار بوده است و در عرصه عمل نیز شاهد بهبود شاخص های حکمرانی خوب پس از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون می باشیم ولی در عین حال در مقاطعی از این دوران شاهد بر هم خوردن تعادل میان سه نهاد اصلی جامعه بوده ایم که در آینده ای نه چندان دور عوارض خود را نشان داده اند.

Keywords:

حکمرانی , مشارکت , پاسخگویی , عدالت , توسعه انسانی