جهانیار بامداد صوفی - استادیار گروه مدیریت صنعتی، دانشگاه علامه طباطبایی
محمد تقی تقوی فرد - دانشیار گروه مدیریت صنعتی دانشگاه علامه طباطبایی
امید ارجمند قهستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی، دانشگاه علامه طباطبایی

خروج نیروهای دانشی، یکی از مهم ترین کانال های از دست دادن دانش در سازمان ها می باشد. با توجه به اهمیت فوق العاده دانش و حفظ آن بخصوص برای سازمان های دانش محور، نیاز به اخذ رویکردی برای محاسبه شدت ریسک از دست رفتن دانش ناشی از کانال بازنشستگی و همچنین کانال ترک خدمت داوطلبانه وجود دارد. علاوه بر این ارایه راهکارهایی برای حفظ نیروهای دانشی نیز می تواند منجر به حفظ دانش سازمانی برای مدت زمان بیشتری گردد. این پژوهش پس از بررسی مدل های مختلف در رابطه با ریسک از دست رفتن دانش به ارایه چارچوبی برای تحلیل ریسک از دست رفتن دانش پرداخته است. چارچوب ارایه شده پس از مصاحبه با 20 نفر از خبرگان دانشگاهی و سازمانی تایید شده و بر روی 28 نفر از نیروهای دانشی شاغل در یکی از سازمان های دانش محور دولتی مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر از نظر جمع آوری اطلاعات پیمایشی بوده و از آمار توصیفی و ماتریس ریسک برای تحلیل داده ها بهره گرفته است. نتایج نشان می دهد که چارچوب پیشنهادی می تواند شدت ریسک از دست رفتن دانش ناشی از خروج نیروهای دانشی را ارزیابی نموده و عوامل و راهکارهای مناسبی در رابطه با حفظ نیروهای دانشی ارایه دهد.

ریسک از دست رفتن دانش، نیروهای دانشی، محصور شدگی شغلی، مدل آشکار ساز ترک خدمت داوطلبانه