ارئه چهارچوب ارتقاء تعامل پذیری در سازمان های شبکه شده همکار

توسعه فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی و شرایط پیچیده و متلاطم بازار، سازمان ها را به تطبیق روش اجرای کار و تجارت شان با شرایط محیط و حرکت از کسب و کار سنتی به کسب و کار الکترونیکی وادار ساخته است. در این زمینه دستیابی به تعامل پذیری بی نقص بین سازمان های ناهمگون به مبحثی کلیدی و بحرانی مبدل شده است. از نقطه نظر سازمان های شبکه شده همکار، تعامل پذیری می تواند پشتیبان کارآمدی برای همکاری و هماهنگی بین سازمان های شبکه شده و افراد باشد. پیشنیاز رسیدن به این تعامل پذیری، دستیابی به تعامل پذیری در لایه های مختلف سازمان است. این مقاله دو هدف را دنبال می کند: الف) تبیین ضرورت تعامل پذیری در دنیای تجارت امروز به خصوص در کسب و کار الکترونیکی و ب) ارائه چارچوبی مفهومی در طرح ریزی سازمان های شبکه شده همکار با تاکید بر تعامل پذیری در این گونه شبکه ها.

Keywords:

سازمان شبکه شده همکار , تعامل پذیری , معماری سازمانی , چارچوب