تبیین و ارزیابی مولف ههای هنر عمومی نمونه موردی : پارک لامپینی بانکوک و ای لگلی تبریز

با شروع قرن بیستم، تغییرات ف نآورانه شتابان، شهرنشینی روزافزون و ورود هنر به فضای شهری، گره خوردن حیات روزمره مردم به فضاهای عمومی را باعث شد. نیاز به تاسیس نهادهای جدید سر بر آورد و شهر به یکی از مسیله های اساسی هنرمندان، برنام هریزان شهری، معماران، سیاست مداران و تک تک شهروندان بدل شد. هنر عمومی به عنوان یکی ازبی شمار را ههای پاس خگویی به مساله شهر و شهرنشینی در دهه دوم قرن بیستم به عنوان سبکی مستقل مطرح و به کار گرفته شد. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی به تبیین و ارزیابی دو فضای شهری عمومی مهم در تایلند و ایراناز منظر هنر عمومی م یپردازد : پارک لامپینی در شهر بانکوک و پارک ای لگلی در شهر تبریز. از منظر ساختاری این دو پارک مشابهت های عدیده ای با یکدیگر دارند که این مطالعه را از منظر رو ششناختی توجی هپذیر م یکند. بر اساس تحلیلمولفه های موجود از عناصر مشترک این دو پارک، دریاچه، مقیاس مشابه و هم زمانی تاریخ احداث فضا است. این پژوهش در مقام آزمون مدعا با واقعی تهایی که این تحقیق بر آنها دلالت دارند از روش تطبیقی کمی استفاده کرده و بر مبنایتحلیل ثانویه تمایزات مابین دو فضا را مطرح م یکند به طوری که هر دو مکان در برخی از جنبه ها دارای ضعف و در برخی دیگر دارای آثار منحصر به فرد هستند.

Keywords:

پارک شهری , فضای عمومی , هنر عمومی , پارک لامپینی , پارک ای لگلی