زبان، زنان و دوگانگی گفتمانی در اندیشه سیاسی روسو

آوازه برابری طلبی و آزادی خواهی ژان ژاک روسو از قرن هجدهم تا کنون عالم گیر شده است. با وجود این، قلم توانمندش در معماری اندیشه ها، جایگاه زنان را به قهقرا کشانده است. روسو از شخصیتی دوگانه در رنج بوده است؛ چونان که با یکی از دوگانه های خویش زنان را به ورطه فرمانبرداری محض فرستاده و با دیگری هاله ای از تقدس و برتری به سیمایشان بخشیده است.مقاله پیش رو با تحلیل سه کتاب امیل قرارداد اجتماعی و اعترافات این دوگانه ها را به تصویر کشیده است. در امیل ، زن موجودی برای مرد و در خدمت وی آفریده شده است. در قرارداد اجتماعی که مه مترین کتاب روسو و از آغازین کتب مربوط به گفتمان برابری در عصرجدید است، زنان نادیده گرفته شده اند؛ اما در اعترافات، تا سرحد پرستش تحسین شده اند. در این مقاله از روش هرمنوتیک مول محور کوینتین اسکینر برای موشکافی و تفسیر این سه اثر ماندگار استفاده شده است تا قصد و منظور روسو نمایان شود. همچنین از مقوله بندی مفهومی و نظری لوس ایریگاری، فمینیست پس تمدرن و معتقد به شیوه استثمار گرایانه مردان از زبان،برای تبیین قضاوت های ناعادلانه روسو بهره گرفته شده است.

Keywords:

روسو , زنان , فمینیسم پس تمدرن , ایریگاری , اسکینر