رضا افخمی عقدا - دانشیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه یزد، یزد، ایران، نویسنده مسوول
فاطمه جمشیدی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه یزد، یزد، ایران
جمشید قاسمی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه یزد، یزد، ایران

یکی از مباحث رایج در نقد ادبی، نحوه انعکاس دغدغه های روحی ادیب در اثر وی است و از آنجا که متون ادبی بخصوص شعر، بنمایههای خود را از عمق روح آدمی میگیرد، میتوان بر اثر پذیری آفرینش های ادبی از شرایط روانی حاکم بر شخصیت ادیب، بیش ازپیش صحه نهاد. با قبول این واقعیت که ویژگی های روانی انسان از حیث انسان بودن اصلی ثابت ء است، باید اذعان کرد که این رابطه ء دوسویه میان اثر ادبی و شرایط روانی ادیب در همه دوره های تاریخی و ادبیات تمام ملل وجود دارد. پژوهش حاضر که با رهیافت توصیفی -تحلیلی صورت گرفته، قصد دارد نمود احساس کهتری و خودکم بینی را به عنوان یکی از ا فرآیندهای روانی شخصیت د عنرته بن شد - شاعر بلندآوازه عصر جاهلی - مورد بررسی قرار داده و بازتاب این احساس را در جنبه های گوناگون شخصیت وی از جمله جنگ اوری، عشق و قدرت ادبی به تصویر بکشد. از مهمترین دستاوردهای پژوهش حاضر این است که نیروی برانگیزنده و محرک رفتارهای عنتره ، حس برتری جویی او و تلاش برای غلبه بر احساس حقارت است و رفتارها و منش های حماسی این شاعر، وسیله ای برای ظهور و اثبات جنبه های مثبت و متعالی شخصیت وی میباشد.

شعر جاهلی، عنتره بن شداد، روانشناسی ادبیات، احساس کهتری