بررسی ارتباط شاخص توانایی کار با سبک زندگی در مکانیک کاران یک نیروگاه حرارتی

مقدمه: حفظ توانایی کار و تلاش مستمر برای بهبود کاهش توانایی کار کارکنان یک نگرانی عمده برای کارفرمایان است. این مطالعه باهدف بررسی تعیین سطح شاخص توانایی کار و ارتباط آن با سبک زندگی در مکانیک کاران یک نیروگاه حرارتی صورت گرفت.روش کار: جامعه آماری موردمطالعه شامل 60 نفر از مکانیک کاران بود که بهصورت سرشماری انتخاب شدند. جهت اندازهگیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت از پرسشنامه سبک زندگی ارتقادهنده والکر استفاده شد. توانایی کار توسط پرسشنامه شاخص توانایی کار مورد ارزیابی قرار گرفت و نمره نهایی آن از پاسخ به 7 بعد این پرسشنامه تعیین شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار 21 SPSSصورت گرفت.یافتهها: میانگین شاخص توانایی کار در مطالعه حاضر 76/5 ± 80/34 محاسبه گردید. همچنین توزیع طبقهبندی شاخص توانایی کار بدینصورت بود که 66/16 درصد در سطح ضعیف، 30 درصد در سطح متوسط، 6/36 درصد در سطح خوب و 66/16 درصد در سطح عالی قرار داشتند. با افزایش سن توانایی کار کاهش معناداری از خود نشان داد )05/0 < P .)همچنین افرادی که از سطح تحصیات بالاتر ی برخوردار بودند امتیاز شاخص توانایی کار بهتری داشتند. بین فاکتورهای مرتبط با سبک زندگی و شاخص توانایی کار ارتباط معنی داری یافت شد )05/0 > P .)همچنین بین داشتن سابقه کار بالاتر و شاخص توانایی کاری پایین ارتباط معنی داری یافت شد )05/0 > P.)نتیجه گیری: میانگین شاخص توانایی کار در مکانیک کاران مورد مطالعه در سطح متوسط قرار داشت. همچنین ارتباط بین شاخص توانایی کار با الگوی سبک زندگی رابطه مستقیم و معناداری داشت بطوریکه هرچقدر نمره شاخص توانایی کار بالاتر بود سبک زندگی افراد نیز بهتر بود.

Keywords:

توانایی کار , شاخص توانایی کار , سبک زندگی , , مکانیک کاران