بررسی اثربخشی برنامه های مدیریت ایمنی، بهداشت و محیط زیست HSE و ارتباط آن با رضایت شغلی، مورد مطالعه: یکی از واحدهای تولید روغن نباتی غرب تهران

مقدمه: امروزه هرسازمانی برای ادامه حیات و توسعه خود به داشتن نیروی انسانی سالم و کارآمد و بهکارگیری بهجا و شایسته از این سرمایه نیازمند است و تحقق این امر تنها با اجرای برنامههایی در قالب مدیریت HSE به صورت یکپارچه امکانپذیر است تا ضمن حذف فعالیتهای موازی باعث ایجاد تعادل در امور جاری سازمان شده و با ایجاد انگیزه در کارکنان بهصرفه جویی در هزینهها و افزایش بهرهوری منجر شود. هدف اصلی آن بررسی اثربخشی برنامههای مدیریت HSE و ارتباط آن با رضایت شغلی در کارخانه نوش آذر میباشد.روش کار: روش تحقیق این مطالعه بهصورت پیمایشی و تجزیه و تحلیل دادهها بهصورت توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری آن، کارکنان نوش آذر که با استفاده از فرمول کوکران و با روش تصادفی تعداد 60 نفر تعیین گردید. ابزار سنجش، پرسشنامه محقق ساختهای بود که روایی آن با استفاده از نظرات اساتید و اعضای هییتعلمی تایید وپایایی آن با روش کرونباخ، مورد سنجش قرار گرفت. دادهها با نرمافزار 22 SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافتهها: نتایج نشان داد که بین نمره کلی برنامههای مدیریت HSE و نمره کلی رضایت شغلی و تمامی ابعاد آن قبل و بعد از مداخله رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد. در زمینه رتبهبندی شاخصهای مدیریت HSE ،شاخص برنامههای کنترلی بهداشت حرفهای و در زمینه رتبهبندی شاخصهای رضایت شغلی، شاخص مدیریت فنی دارای بیشترین نمره بود.نتیجه گیری: با توجه به معنیداری رابطه بین برنامههای مدیریت HSE و رضایت شغلی، هرچه این برنامهها بهصورت منسجم و دقیقتر و باکیفیت بیشتری اجرا شود اثر آن بر رضایت کارکنان بیشتر خواهد بود.

Keywords:

رضایت شغلی , مدیریت HSE , اثربخشی