فرشته آهنگرانی فرهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
علی قنبری - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی راستگو - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
ابراهیم ایزدی دربندی - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

به منظور ارزیابی اثر دزهای کاهش یافته علف کش فورام سولفورون و مقادیر مختلف کود نیتروژن بر زیست توده علف های هرز مزرعه ذرت، آزمایشی در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. سطوح مدیریت علف های هرز به عنوان کرت اصلی و سطوح مختلف نیتروژن (0، 115، 230 و 345 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. سطوح مدیریت علف های هرز شامل سه سطح دزهای علف کش (50، 75 و 100% میزان توصیه شده (2 لیتر در هکتار) که به ترتیب برابر 225، 337/5 و 450 گرم ماده موثره علف کش فورام سولفورون می باشد)، شاهد (عدم کاربرد علف کش) و وجین کامل علف های هرز می باشد. نتایج نشان داد، بیشترین وزن خشک علف های هرز در انتهای فصل، مربوط به بالاترین میزان کود نیتروژن(345 کیلوگرم در هکتار) بود. درصورت عدم کاربرد کود نیتروژن، کنترل علف های هرز در انتهای فصل با استفاده از دزهای 50% و 75% میزان توصیه شده هم سطح با کنترل علف های هرز همراه با دز علف کش 100% میزان توصیه شده و مقدار کود 345 کیلوگرم در هکتار بود. اما در شرایط کاربرد 230 کیلوگرم کود نیتروژن، دز 75% میزان توصیه شده علف کش علف های هرز را به خوبی کنترل کرد. به عبارت دیگر با بهینه سازی کاربرد کود نیتروژن می توان دز مصرفی علف کش فورام سولفورون را در ذرت کاهش داد.

بیوماس علف هرز، دز توصیه شده، سولفونیل اوره ها، کارایی علف کش