حسین تیموری کرمانی
رضا قاضی دیزجی

سیستم های حمل و نقل شهری معمولا در دنیا به گروه عمومی کرایه ای (اجاره ای) و شخصی تقسیم بندی میگردند. سیستم حملو نقل کرایه ای (اجاره ای) مانند تاکسی به دلیل عدم توسعه حمل و نقل عمومی مانند مترو و اتوبوس متناسب با افزایش روز افزون سفرها، مجبور گردیده است که از جایگاه واقعی خود دور شده و این مساله بالتبع مدیریت و نظارت بر ساختار این سیستم را با چالش های بسیار مواجه می کند. سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسیرانی شهر تهران از سال 84 با تغییر مدیریت سعی نمئده است که ساختار اداری و سازمانی خود را تغییر داده و همزمان با آن در تلاش است که تاکسیها را در جایگاه واقعی خود فعال نماید.