فاطمه طالع پور - دانش آموخته کارشناسی ارشد حشره شناسی کشاورزی دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
مریم راشکی - استادیار گروه تنوع زیستی، پژوهشکده علوم محیطی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوریپیشرفته، کرمان
اصغر شیروانی - استادیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

اثر قارچ Metarhizium anisopliae، دز زیر کشنده سم ایمیداکلوپرید، شته Myzus persicae و ارقام مختلف کلزا در شرایط نیمه طبیعی درون قفس هایی از جنس طلق پلاستیکی در گلخانه (دمای 3 ± 27 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 5±90 درصد) نشان داد که غلظت مزرعه ای و نیمه مزرعه ای قارچ و هم چنین ترکیب هر کدام با دز معادل LC10 ایمیداکلوپرید به طور قابل توجهی جمعیت شته سبز هلو را کاهش داد. مقایسه میانگین درصد مرگ و میر شته ها، 7 و 23 روز پس از تیمار بیانگر گسترش بیمارگر در جمعیت شته بود. مقایسه تیمارهای مختلف مشخص نمود، ایمیداکلوپرید تاثیر منفی روی بیمارگری قارچ نداشته بلکه باعث افزایش کارآیی قارچ شد. بیش ترین و کم ترین میانگین وزن خشک گیاه به ترتیب مربوط به رقم لیکورد در تیمار حاوی غلظت مزرعه ای قارچ به علاوه ایمیداکلوپرید (0/48±4/57 گرم) و RGS003 در تیمار حاوی دز زیرکشندگی ایمیداکلوپرید (1/29±0/27 گرم) بود و بین آن ها اختلاف معنی دار وجود داشت. مقایسه ارقام مختلف نشان داد بیش ترین میزان استقرار شته در رقم زرفام (2040/50±126/92 شته) و کم ترین آن در رقم (213/17±1583/17 شته) RGS003 اتفاق افتاد، اما بین ارقام لیکورد و زرفام اختلاف معنی دار مشاهده نشد. نتایج نشان داد برای کنترل شته سبز هلو، استفاده از غلظت نیمه مزرعه ای قارچ به همراه LC10 ایمیداکلوپرید در مقایسه با بقیه ی تیمارها می تواند بهترین گزینه باشد. چرا که علاوه بر ایجاد میانگین درصد مرگ و میر قابل ملاحظه پس از یک هفته، غلظت کم تری از قارچ نیز مورد استفاده قرار گرفت.

رقم کلزا، حشره کش نیونیکوتینویید، شرایط نیمه طبیعی، قارچ بیمارگر حشرات