احمد غلامعلی زاده آهنگر - استادیار گروه علوم خاک، دانشکده مهندسی آبو خاک دانشگاه زابل
بصیرا کرمانی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم خاک، دانشکده مهندسی آبو خاک دانشگاه زابل
سید کاظم صباغ - استادیار گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
علیرضا سیروس مهر - استادیار گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل

این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات کودهای آلی و بیولوژیک برعملکرد و اجزاء عملکرد دو رقم گندم پر مصرف بولانی و کراس بولانی بومی منطقه سیستان انجام پذیرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه زابل انجام شد . تیمارهای آزمایشی شامل عامل کودی: ورمی کمپوست F1، ورمی کمپوست + کمپوست F2، ورمی کمپوست + میکوریز F3 ورمی کمپوست + میکوریز +کمپوست F4 کمپوست F5، کمپوست + میکوریز F6 میکوریز F7 و نمونه شاهد عدم کاربرد کود F8 به همراه دو رقم گندم بولانی C1 و کراس بولانی C2 در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بالاترین عملکرد دانه 1/13 گرم در گلدان از ترکیب تیمارهای F7C2 به دست آمد. همچنین برای شاخص برداشت هم بیشترین مقدار از ترکیب F7C2 به میزان 0/355 بدست آمد. همچنین ضریب همبستگی بالا و معنی داری بین وزن تک بوته با ارتفاع بوته و طول سنبله و همین طور عملکرد دانه و شاخص برداشت مشاهده شد. بطور کلی استفاده از کاربرد توام ورمی کمپوست و میکوریز در رقم کراس بولانی جهت تولید دانه مناسب تر است.

ورمی کمپوست، کمپوست، میکوریز، گندم