مریم رضایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه مرتع و آبخیزداری، دانشگاه زابل
محمد نهتانی - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشگاه زابل
علیرضا مقدم نیا - دانشیار گروه احیای مناطق خشک و کوهستانی، پردیس کشاو رزی و منابعطبیعی، دانشگاه تهران
علیجان آبکار - دکتری آبخیزداری مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان

پیش بینی میزان بلند مدت بارش در برنامه ریزی و مدیریت منابع آب، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، از اهمیت بالایی برخوردار است. لذا در این پژوهش به منظور بررسی اثر تغییر اقلیم بر میزان بارندگی در مقیاس ایستگاهی از مدل آماری SDSM استفاده شده است. داده های مورد استفاده در این پژوهش شامل میزان بارندگی روزانه ایستگاه های سینوپتیک کرمان و بم، داده های بازتحلیل NCEP و خروجی های مدل HadCM3 داده های نسل سوم مدل جهانی اقلیم تحت سناریوی B2,A2 برای دوره پایه 2001-1971 میلادی می باشد. میزان بارش برای سه دوره 2039-2010، 2040-2069، 2070-2099 پیش بینی و با دوره پایه مورد مقایسه قرار گرفته است. از 15 سال اول داده ها 1985-1971 برای واسنجی و از 15 سال دوم 2001-1986 برای اعتبارسنجی مدل استفاده شده است. بررسی معیار های ارزیابی کارایی مدل از جمله میانگین خطای مطلق و مجذور میانگین مربعات خطا، نشان داد که این مدل در منطقه خشک، از توانایی و دقت بالاتری برای پیش بینی میزان بارندگی نسبت به منطقه فراخشک برخوردار می باشد. نتایج نشان داد میزان بارش سالانه تا سال 2099 ، در ایستگاه کرمان در سناریوهای B2,A2 به ترتیب 1/3 و 0/3 میلی متر کاهش و در ایستگاه بم حدود 4/56، 5/46 میلی متر نسبت به دوره پایه افزایش خواهد داشت

بارندگی، بم، تغییر اقلیم، کرمان، مدل SDSM